Niegdyś posiadłość dumnego  Wampirzego rodu Abell.. W związku z pewnymi okolicznościami ród ten upadł, a ostatni członek rodziny oddał życie za człowieka.
Teraz jest to tylko opustoszała budowla. Chodna, ciemna, tajemnicza.. Ściany tego zamku kryją wszystkie tajemnice rodziny.

*pojawia się przed zamkiem*

*otwiera masywne drzwi i wchodzi do środka*

*podąża ciemnymi korytarzami aż  zatrzymuje się przed wejściem do jednej z komnat*

To tu *uśmiecha się sama do siebie*

*otwiera drzwi komnaty i wchodzi do środka*
*rozgląda sie wokoło*

*podchodzi do ogromnego obrazu wiszącego na ścianie i odgarnia pajęczyny*
Ohayu... *uśmiecha się po czym siada na dużym łożu, które stoi nieopodal*

<przygląda się Garnet będąc w "duchowej formie">

*dalej siedzi na łóżku*

*wyczuwa czyjąś obecność*
Ohayo..Kaena... *uśmiecha się*

<patrzy na nią>
Wiele nas łączy z tym miejscem... prawda?
<wzdycha>

Tak.. wiele..*spogląda na portret Elizabeth*

eh...
Widzę, że nie tylko ja za nimi tęsknie..

*uśmiecha się smutnawo*
Bardzo mi ich brakuje..

mnie też...
<patrzy na okno i podchodzi do niego, po chwili gładzi ręką zasłony>
Teraz ten dom jest taki pusty...
Nigdy nie powinnam odchodzić...

*patrzy na Kaene*
umm...*podchodzi do niej i łapie ją za ramie*

Nie zmienimy tego co się stało.

<przygląda się jej>
Tak...
<po chwili przeszywa ją dreszcz>
Zobaczymy się później...
Na razie
<znika>

Paa..

*siada na ziemi pod oknem*

*rozgląda się po pomieszczeniu*

Chciałabym żebyś tu była..Żebyście wszyscy tutaj byli. *podkula nogi i obejmuje je rękoma*

*wstaje i kładzie się na łóżko*

.....
*powoli zasypia*

*przebudza się*
*wstaje do pozycji siedzącej i przeciera oczy*

Umm..*przygląda się pościeli i dostrzega zaschnięte ślady krwi*
Hmm.. jeszcze tu są..*uśmiecha się dziwnie*

*wstaje i zaściela łóżko*

*zauważa księge leżącą na szafce nocnej, bierze ją i siada na ziemi*
*zaczyna czytać*

*z każdą chwilą jest bardziej zaciekawiona treściami księgi*

Czyli wszystko to... *urywa nie przestając czytać*

*po długich godzinach czytania, zamyka księgę i wychodzi*

<Wchodzi do domu i biegnie do swojego pokoju. Zatrzymuje się przed drzwiami i ogląda je>
Tak dawno...
<otwiera je delikatnie i wchodzi do pokoju>
Eh...
<wzdycha>

*wchodzi*
*rozgląda się nieco niepewnie i podąża w kierunku jednej z komnat*

...

*wchodzi  i patrzy na Kaenę*

Wiedziałam, że cię tu znajde *uśmiecha się lekko*
Jest.. jest aż tak źle...? *pyta niepewnie*

Nie jestem pewna...
<siada na krześle>
Nigdzie go nie ma... ale te rysunki...

Hmm... Co na nich było...?

<patrzy na nią>
Pewne... instrukcje...

*zakrywa usta dłońmi*

Chyba nie myślisz że....*urywa*

Nie wiem... <kręci głową>
Mam tylko nadzieje...

<po chwili patrzy na nią>
Byłaś przy tym jak Zacka ugryzł ten wilkołak?

*kiwa przecząco głową*
Ale słyszałam, że poszukuje wampira... by wypić jego krew....

.....

Obawiam się że historia zatacza koło....

<kiwa głową>
To trochę dziwne...
Od kiedy potrzeba naszej krwi by się "wyleczyć"?
<zamyśla się>
Żyje tak długo... Tylko śmierć potrafiła leczyć z... <zacisnęła zęby>
Szkoda, że i Zack stał się jednym z... nich...

Tak... *wzdycha*

<kiwa głową i patrzy przez okno>

*myśli: 'ogląda tą samą tragedie tyle razy...'*

Gdyby był tylko jakiś sposób...

Eh...
Garnet...
Mówiłaś komuś...? O mnie? O tym kim jestem?

Nie.. nikomu.. *uśmiecha się lekko*

<kiwa głową>
Ciekawe czy się przemieni...

Nie wiem... może... *spogląda w okno*

może uda mu się...
i się "wyleczy"
<uśmiecha się słabo i spogląda na Garnet>

Umm..*patrzy na Kaene*
Jeśli znajdzie inny sposób...*spuszcza wzrok* 'Wyleczenie' się tym kosztem.... sprowadzi tylko więcej problemów...

Tak...
<zamyśla się>
<po chwili wstaje gwałtownie i podchodzi do okna>
...

Coś się stało.? *patrzy zdziwiona*

Co On kombinuje...
<mówi wyraźnie zmartwiona>

Kaena co się dzieje?! *martwi się*

<patrzy długo w gwiazdy>
Nie chce go stracić...
<mówi cicho>

<wzdycha i podchodzi do wielkiego obrazu na ścianie>
Cieszę się, że się Tobą zaopiekowali
<mówi do Garnet przypatrując się dziewczynie z niemowlęciem na rękach>

<wchodzę do budynku i rozglądam się ciekawie>

<wyczuwam kogoś na dole i wychodzę z pokoju>
<powoli schodzę po schodach przyglądając się ciekawie wysokiemu mężczyźnie stojącemu w holu>

<odwracam się i widzę ciemnowłosą dziewczynę o smutnych oczach>

<patrzy na niego>
Kim jesteś?
<mówi beznamiętnym głosem>

<przygląda się jej i po chwili mówi>
Nazywam się Enigma jestem z miasta z Midgar, a ty?

<nie zwraca uwagi na jego pytanie>
Jak się tutaj dostałeś?
<patrzy podejrzliwie>

Wszedłem przez bramę, była otwarta

<kiwa głową i myśli: Nie o to mi chodziło>
A więc witaj...
<schodzi ze schodów>

<powtarza swe pytanie do tajemniczej dziewczyny>
Jak cię zwą?

Mego pełnego imienia raczej nie zapamiętasz...
<uśmiecha się posępnie>
Kaena... Tak na mnie mówią

Mieszkasz tu sama? Gdzie twoja rodzina?
<pyta zaciekawiony>

<Patrzy w bok>
Tak właściwie to już tu nie mieszkam...
A moja... rodzina... nie żyje od wielu lat...

Cóż się z nimi stało?
<pyta przerażony>

To skomplikowane...
Zresztą nie mogę powierzać tajemnic swego rodu komuś obcemu
<spogląda na niego i podchodzi do okna>

Czemuż nazywasz nie obcym skoro ze mną rozmawiasz?
<pyta zaciekawiony>

<patrzy na księżyc>
Ponieważ to, że z Tobą rozmawiam nie oznacza, że Cię znam.

Właśnie mnie poznajesz, a ja ciebie
<odpowiada z uśmiechem>

Eh...
Nikt nie zna naszej tajemnicy...
Tylko ja... oraz Garnet...
<odwraca się do niego>
Nie oczekuj, że Ci ją powierzę od tak sobie...

Kim jest Garnet?
<pyta zaciekawiony tajemniczej dziewczyny>

moją przyjaciółką<mówi i patrzy przez okno>

O czym myślisz, wyglądasz na zamyśloną?
<pyta>

Nieważne... <potrząsa głową>
Chcesz się przejść?

Tak, a dokąd?
<pyta zaciekawiony>

nie wiem...
Jakaś propozycja?

Może do parku? Co ty na to?
<pyta>

<kiwa głową i wstaje>
Chodźmy więc...
<wychodzi>

<wychodzę>

*wybiega z zamku*

*wchodzi do zamku*

*uśmiecha się nieco smutnawo i idzie w stronę komnaty Elizabeth*

*wchodzi do komnaty*

Dobra. Koniec ze smutkiem. W końcu muszę dotrzymać naszej obietnicy nee? *mówi do siebie spoglądając na portret swej ukochanej siostry*

Hmm.. Gdzie ja to mogłam to schowac ? *zaczyna czegoś szukać*

Wszedł do zamku powoli się rozglądając.
-Wspaniałe wnętrze... Wyszeptał do siebie przyglądając się bogatym ścianom. Stał chwilę w zadumie, po czym skierował swoje kroki do pobliskiej komnaty w poszukiwaniu czegoś.

*słyszy kroki odbijające się echem od ścian*

Uch..?
Kto to może byc? *idzie za dźwiękiem kroków aby odnaleźć 'gościa'*

Obejrzał się za siebie i zobaczył śledzącą go dziewczynę. -Kim jesteś? Rzekł sucho i spojrzał jej w oczy.

Uch? To znów ty? *patrzy obojętnie*

Nie pamiętasz mnie? To ja broniłam tego chłopca na placu.
Mam na imię Garnet. Przyjaźnimy się... A przynajmniej.. przyjaźniliśmy *patrzy w ziemię potem na Vincenta*

-Wyjaśnij mi, dlaczego wszyscy wokół uważają, że mnie znają... Choć jestem w tej okolicy po raz pierwszy.

Ech..bo tak jest...
I nie jesteś tu po raz pierwszy.... Byłeś tu od dawna.. potem zniknąłeś i teraz wróciłeś...taki..

Popatrzył na nią ze zdziwieniem.
-Coś jest nie tak... mruknął do siebie i wyszedł z komnaty.

Czekaj... Ach nie ważne.. *wzdycha*

Gdybyś tylko mógł sobie przypomnieć..

<pojawia się na krześle w komnacie Elizabeth i przygląda się Garnet>

(jest w formie ducha)

Ohayoo Kaena *uśmiecha się*

*odwraca się w stronę krzesła*

<kiwa delikatnie głową>

*uśmiecha się delikatnie i siada na łóżku niedaleko Kaeny*

<przygląda się jej>

*jej wzrok na chwile staje się pusty potem przybiera dawną postac*

Mimo tego, że nie ma ich już tak długo ta dziwna aura dalej tu jest.. *mówi jakby do siebie*

<uśmiecha się pod nosem>

*myśli nad czymś*

*po chwili na jej twarzy ukazuje się ciepły uśmiech*

<patrzy na nią>

*patrzy w stronę gdzie siedzi Kaena*

Czemu się nie odzywasz? *wystawia jezyk*

<przechyla głowę w lewo>
A co mam mówić? <mówi zachrypniętym głosem>

Nie wiem cokolwiek..

..Wiem że coś cię trapi. Czuje to.

<patrzy na nią>
Jestem tu po to by Cię pilnować...
<mówi po chwili>
Nie mogę pozwolić żebyś zrobiła jakieś głupstwo...
Albo On <dodaje po chwili i wskazuje głową na Vincenta stojącego za drzwiami>

*patrzy w stronę wyjścia następnie znów na Kaene*
*spuszcza głowę w dół*

...
Jak zawsze..*mruczy niewyraźnie*

<wzrusza ramionami>
Nie pozwolę na to...

*nie odzywa się dalej mając głowe spuszczoną w dół*

*czuje jakby coś o czym chciała za wszelką cenę zapomniec nagle powróciło*

<przygląda się jej>

*nadal siedzi w milczeniu*

<odwraca wzrok i wpatruje się w drzwi>

Vincent spostrzegł ducha i przypatrując się mu dłużej, przypomniał sobie "wiedźmę" z lasu. Mimo wszystko nie zamierzał się wrócić do komnaty, ale przystanął na chwilę, by się jej przyjrzeć.

*spojrzała w stronę wyjścia gdzie teraz znajdował się Vincent*

<popatrzyła na Vin'a smutnym wzrokiem>

*odwróciła głowę w strone okna*

*mruczy coś pod nosem i spuszcza głowe w dół*

*dostała nagłych zawrotów głowy*

Kaena wracaj do swojego ciała! Szybko!

*pod nosem wypowiada zaklęcie które wokół ciała Kaeny tworzy coś na rodzaj bariery ochronnej*

<znika>

*wzdycha ciężko*

Co za dzień...*pada bezwładnie na łóżko*

*po chwili wraca do pozycji siedzącej*

*wychodzi*

<otwiera powoli drzwi i wchodzi do budynku>
Zbyt długo mnie tu nie było... <wzdycha>

<wpada do środka rozradowany>
Ha! Nareszcie bezpieczny!
<Odwraca wzrok do swojego kompana>
Muszę się rozerwać, macie tu jakieś rozrywki?

<spogląda na niego dziwnym wzrokiem>
Jeżeli Cię ścigają to nie powinieneś opuszczać murów tego domu...

<uśmiecha się>
Bez przesady, po prostu zerwałem się z nudnej służby, jedyne co mi grozi to awantura u szefostwa, tak naprawdę to oni mnie przez kilka dni w ogóle nie będą potrzebowali, SOLDIER nie ma ostatnio z byt dużo misji i jest dużo innych ludzi którym mogą powieżyć moją wartę

<podchodzi do barku i otwiera go kluczem zawieszonym pod najbliższym obrazem. wyciąga dwie butelki. jedna jest prawie czarna a druga mocno czerwona>
Skoro tak... <rzuca mu ciemną butelkę i otwiera swoją. po chwili upija kilka łyków>

<zręcznym ruchem łapie butelkę>
Jestem twoim dłuźnikiem
<po czym uważnie ogląda butelke, otwiera ją, i powolnym ruchem wlewa sobie jej zawartość do ust, smakując...>

*wbiega do zamku i zauważa Jasena i żołnierza którego spotkała na placu*

O. Nie myślałam, ze spotkam was tak szybko i do tego w tym miejscu *uśmiecha się po czym udaje się do biblioteki która znajduje się w centralnej części zamku *

Tu jest najbezpieczniej <uśmiecha się>
<spogląda na żołnierza>
Jak masz na imię tak w ogóle?

Hmmm.... Jak morska bryza, pojawia się i po chwili znika

<Odwraca się do człowieka>
Mówią na mnie Rievel, do usług.

<uśmiecha się>

*przegląda zawzięcie wszystkie książki, które wpadną jej w ręce*
*w końcu znajduje tą o którą jej chodziło, wyciągnęła z niej mały kluczyk i biegnie do pokoju Elizabeth*

....
*wyciąga spod łóżka małą szkatułkę ze zdobioną kłódeczką i otwiera ją kluczem który znalazła w książce *

Tuu jesteś . *uśmiecha się tryumfalnie*

A twoje, bracie, imię brzmi...

Jasen... chociaż nie wiem czy możesz na mnie mówić bracie <uśmiecha się i bierze kolejny łyk dziwnego napoju> Różnimy się bardzo...

Tak sądzisz? To ciekawe
<ziewa przeciągle>
Ale zanim mi to szerzej wyjaśnisz, pozwól, że odpocznę, gdzie mógł bym zlec?

Chodź <wchodzi po schodach i otwiera drugie drzwi> Tutaj może być <uśmiecha się>

<Bez słowa kładzie się na posłaniu tak jak stoi i szybko przenosi się do krainy snu>

<zamyka cicho drzwi i schodzi na dół>
<po chwili udaje się w stronę biblioteki gdy nie znajduje tam Garnet po chwili namysłu udaje się w kierunku pokoju dawnej przyjaciółki siostry>
<Widząc klęczącą Garnet uśmiecha się delikatnie i przygląda się jej>

*chowa to co znalazła w szkatułce i uśmiecha się*

*wstaje i gdy się obraca widzi Jasena*

To ty.. Wystraszyłeś mnie. *uśmiecha się lekko*
a gdzie ten..eee... żołnierz?

przepraszam <wciąż się uśmiecha>
Śpi

<Wbiega szybko do domu i udaje się do biblioteki. Po chwili znajduję poszukiwaną książkę i zaczyna czytać>
<Wstaje i odkłada książkę, po policzku płynie jej łza>
Skoro to jedyny sposób...
<wybiega z domu w poszukiwaniu Vincenta>

Nic się nie stało. *uśmiecha się*

Niech śpi. Nie będę mu przeszkadzać..

<uśmiecha się i przygląda się dziewczynie stojąc oparty o framugę>

*siada na łóżku*
Albo mi się wydaje albo jesteś bardzo cichym człowiekiem..

<uśmiecha się>
Nie wydaje Ci się

*uśmiecha się i przygląda się Jasenowi*

Co? <zapytał rumieniąc się>

Nie nic. *dostrzega delikatny rumieniec na jego twarzy*

Ładnie ci z tym rumieńcem .*uśmiecha się ciepło*

<odwraca wzrok speszony>
e... Dzięki...

*patrzy na reakcje Jasena i śmieje się cicho pod nosem*
Bo to prawda *uśmiecha sie*

<uśmiecha się delikatnie po czym znowu przygląda się dziewczynie>

*spogląda na niego chwilę*

Czemu mi się tak przyglądasz?

<wzrusza ramionami>
Próbuje odnaleźć w Tobie tą małą dziewczynkę
<uśmiecha się i wskazuje na zdjęcie na biurku (jest tam mała dziewczynka i kobieta kucająca obok niej a za nimi stoi Jasen z Kaeną)>

*podchodzi do biurka i przygląda się zdjęciu*

*uśmiecha się ciepło a jej serce przyjemnie zabolało*
*spojrzała na Jasena dalej się uśmiechając*

<uśmiecha się>

Trochę się zmieniałam *uśmiecha sie*

<uśmiecha się i kiwa głową>

Tylko pytanie..Czy to dobrze.. *wzdycha*

i tak, i nie <wciąż się uśmiecha przyglądając się jej zaintrygowany>

Więc dlaczego tak? ..Dlaczego nie?

<śmieje się>
Już na pewno nie mogę Cię podnieść i po podrzucać w powietrzu <mówi rozbawiony>
Nie wypada <śmieje się>

Chyba masz racje. *również zaczyna się śmiac*

<śmieje się>

*nadal radośnie się śmieje*

<przygląda się jej z uśmiechem>

*odwzajemnia tylko uśmiech*

<siada na łóżku>

*siada obok Jasena i przygląda się mu*

<uśmiecha się delikatnie i rozgląda się po pokoju>

Ech.. Teraz ten pokój jest taki puuusty..

tak... <przestaje się uśmiechać>

Brakuje mi tych, którzy tu kiedyś byli.. *spuszcza głowę w dół, a po jej policzku spływa pojedyncza łza*

<niepewnie obejmuje ją ramieniem>
Mnie też <próbuje ją pocieszyć>

*kiwa delikatnie głową i uśmiecha się smutnawo*

Nie martw się <mówi troskliwie>

Umm.. Dobrze, nie będę.. *przeciera oczy i uśmiecha delikatnie*

<zastanawia się nad czymś>

*spogląda na niego*

O czym tak myślisz...?

<Upewniwszy się, że nikt nie znajduje się w pomieszczeniu, przestał symulować sen i cicho wstał>
Zobaczmy...
<Zaczął w skupieniu przeszukiwać pokój>

*nie uzyskując przez dłuższy czas odpowiedzi wstaje*

Umm.. Sprawdzę co tam u tego żołnierza. Za niedługo wrócę..*uśmiecha się ciepło do Jasena i podąża ku komnacie gdzie znajdował się przybysz*

...
*wchodzi cicho do pokoju*

Ekhm.. Ładnie to tak przeszukiwać cudze pokoje? *spogląda na przeszukującego pokój mężczyzne*

<zaskoczenie było tak wielkie, że aż podskoczył, gdy usłyszał głos kobiety nie mógł zrozumieć jak jego wyostrzone energią mako zmysły mogły przegapić jej wejście, "Coś jest nie tak" pomyślał po czym odrzekł: >
Przepraszam... Chciałem się czymś zająć.

Hmm..? Na pewno szukałeś tylko zajęcia? Czy może czegoś innego..?

Czego miał bym szukać?

Nie wiem, ty mi powiedz.

To miejsce wydaje mi się dziwne, nie wiem dlaczego ale odruchowo zacząłem szukać dowodów na tą teorię, mogła byś opowiedzieć mi historię tego miejsca? 

Historia jest dosyć długa i smutna.. *wzdycha* I nie wiem czy powinnam ci ją opowiedziec...

.....

Ale masz racje to miejsce jest 'dziwne'.

Szczególnie interesuje mnie ta niepokojąca enegia, która drażni moje zmysły, wydaje się być słaba ale jednak jest w niej coś co nie pozwala o niej zapomnieć

*uśmiecha się tajemniczo*

Wszystko w swoim czasie *klepie go przyjacielsko po ramieniu*

<Jej dotyk sprawił, że ogarnęło go nagłe uczucie spokoju>
To może opowiesz mi coś o sobie, czym się zajmujesz?

Hmm... Mam na imię Garnet..
Praktykuje białą magię i jestem summonerką...

Miło cię poznać Garnet, jestem Rievel, może usiądziemy?
<wskazał na stojący nieopodal stolik w towarzystwie dwóch krzeseł z wysokimi ozdobnymi oparciami>

Mnie również miło *uśmiecha się i kłania lekko*

Tak właściwie to przyszłam tu tylko by sprawdzic czy wszystko w porządku...Umm.. Ale na chwilę mogę ci dotrzymać towarzystwa..

<siada przy stoliku, po czym zza pazuchy wyjmuje butelkę którą dostał od Jasena i dwa kieliszki które zauważył wcześniej przeszukując pokój>
Napijesz się?

*również siada przy stoliku*

Nie dziękuje . *uśmiecha się delikatnie*

<potrząsa głową i orientuje się, że jest sam w pokoju>
u? Zbytnio się zamyśliłem...
<wychodzi z komnaty Elizabeth i wchodzi do pokoju w którym zostawił żołnierza>

*dostrzega Jasena*

Umm.. Przepraszam, że cię tam zostawiłam.. Ale nad czymś tak bardzo myślałeś, że nie chciałam ci przeszkadzac...

<Zauważając wejście mężczyzny>
Witaj Jasen, gotowy do walki?

*spogląda zdezorientowana na Rievela*

Chcecie walczyć...?

<Dopiero teraz zauważa jakie wprowadził zamieszanie i zaczyna się śmiać>
Haha mimo, że mam wolne, to nie znaczy, że mogę zaniedbywać kondycję, mam nadzieję, że Jasen pomoże mi w treningu

*patrzy niepewnie na Rievela potem na Jasena*

Co ty na to Jasen?

<uśmiecha się>
Mogę poćwiczyć...

W takim razie chodź za mną
<Po czym udał się w stronę drzwi sygnalizując Jasenowi by szedł za nim>

<wychodzi za Rievelem>

Tylko nie zróbcie sobie większej krzywdy. *uśmiecha się*

<Wyszedł z zamku na otwartą przestrzeń, po czym robiąc kilka kroków, obrócił się, błyskawicznie dobył ostrza i rzucił się z impetem na Jasena>

<uśmiechnął się do Garnet>
Istnieją tylko dwa sposoby za zabicie mnie. I żaden z nich nie jest przypadkiem
<uśmiecha się zabawnie po czym paruje cios żołnierza>

*podchodzi do okna, które wychodzi na miejsce gdzie walczą teraz Jasen i  Rievel*

*przygląda się im*

<natychmiast po tym jak jego cios został sparowany wykonuje kilka szybkich obrotów wokół własnej osi i wokół przeciwnika, po czym znajduje się za jego plecami>
<uśmiecha się>
Skąd pewność, że nie znam tych sposobów?

<w mgnieniu oczka łapie przeciwnika i wywraca go na ziemie>
Stąd, że nie wiesz kim jestem...
<uśmiecha się złowieszczo>

*przyglądając się im, zastanawia się jak skończy się ten trening*

<na chwilę przed upadkiem odzyskuje równowagę i podcina rywala>
Jesteś tego pewien?

<uśmiecha się i uskakuje przed podcięciem>
Tak
<wyciąga miecz i staje w rękami lekko wyciągniętymi do przodu>
<ostrze trzyma w prawej ręce>

<Z pochwy przy pasie wyciąga sztylet, po czym przechodzi do ataku za pomocą dwóch broni>

<broni się uskakując przed uderzeniami>

<nagle odskakuje wyciągając z kieszeni zieloną kulę, po chwili znika, tylko po to by za moment zjawić sie w bliskiej odległości Jasena i wymierzyć mu cios pięścią>

<zatrzymuje pięść Rievel'a lewą dłonią>
heh...
<obraca się do niego i popycha mocno prawą ręką, Rievel uderza o drzewo, które się łamie>

(Tak na marginesie to prędzej złamał by się jego kręgosłup niż drzewo, ale ok powiedzmy, że było podcięte przez drwala :D)
<Rievel podnosi się, otrzepuje i z uśmiechem na twarzy rusza z powrotem w wir walki>

<przypatruje mu się z oddali>


(niekoniecznie, zależy jak grube było to drzewo)

(albo drzewo po prostu było stare xD więcej wyobraźni ^-^)

*nadal przygląda się rozwojowi wali*

(właśnie)

<kładzie sobie miecz na ramieniu>

(stare, drobne drzewo... cóż za zbieg okoliczności ;p ale nawet jak tak to można było o tym napisać ;p)

<Zaczyna biec i przed samym przeciwnikiem podskakuje wykonując atak z nad głowy>

(ale marudzisz ;p jak myślisz stary opuszczony zamek, nikt tam nie zaglądał przez setki lat, nikt tam o nic nie dbał przez ten czas i co wszystko miało by byc zdrowe, piękne i silne? xD no i jak już mówiłam wyobraźnia ^w^)

*nadal się przygląda*

(nie marudzę tylko się droczę :D a jeśli chodzi o wyobraźnie to możemy nic nie pisać i wszystko sobie wyobrażać :D)

(człowieku stwarzasz..;p gorzej ode mnie xD)

<uśmiecha się i nagle pojawia się za przeciwnikiem. Przykłada mu miecz do szyi, tak, że ten nie może się poruszyć>
Szach i mat <mówi tonem w którym słychać śmiech>

(Jeżeli chodzi o to drzewo - żartowałem)
<uśmiecha się>
Niekoniecznie..
<Po czym zamyka oczy a materia podłączona do jego pasa zaczyna świecić, po chwili ciało Rievela zaczyna parzyć rywala>

<uśmiecha się tylko>
Wybacz ale już nie czuje bólu
<wyciąga sztylet i przykłada go do głowy żołnierza>
Chcesz jeszcze walczyć? Może wrócimy do damy...?
<uśmiecha się i patrzy w okno gdzie widać Garnet>
Chyba się trochę niepokoi.

<Rievel po raz kolejny sięga po kulę z kieszeni, dzięki czemu ponownie znika, co pozwala mu na oswobodzenie się ze zwarcia, pojawia się znowu kilka metrów dalej mówiąc: >
Chodźmy

<uśmiecha się i masuje twarz w miejscu gdzie dotknęła skóry Rievela>
<rusza w stronę drzwi do domu, wchodzi i udaje się do pokoju, w którym została Garnet>
<z jego twarzy znikają ślady>

(no wiem przecież ;p)

*widząc że skończyli walczyc, odchodzi od okna i siada na łóżko*

<Otrzepuje się, poprawia ubranie, robi kilka przysiadów po czym rusza za Jasenem>

<wchodzi do pokoju i siada na ziemi przy łożku>

*spogląda na Jasena*

Wszytko w porządku?
Mam nadzieję, że nic poważniejszego podczas tego treningu wam się nie stało *uśmiecha sie*

<Wchodząc do środka odstawia miecz na bok, po czym z założonymi rękoma opiera się o ścianę>

<opiera głowę o poduszki leżące na skraju łóżka>
Nie, wszystko w porządku <uśmiecha się> Przecież Ci mówiłem
A co z Tobą? <zwraca się do Rievel'a>

Cieszę się.*uśmiecha się ciepło*

*spogląda na Rievela*

Nie martw się, walka to moja praca, jestem przyzwyczajony do bólu, a poza tym firma dała mi to...
<mówiąc to wyciąga kolejną zieloną kulę, która otacza go niebieską poświatą, po chwili jego rany zasklepiają się>

Więc cieszę się, że obydwaj byliście grzeczni i się nie pozabijaliście. *śmieje się*

<zastanawia się nad czymś, po chwili wzrusza jednak ramionami i spogląda na Garnet. Uśmiecha się i zamyka oczy>

<Nagle z wewnętrznej kieszeni kurtki Rievela zaczęły dochodzić dźwięki, sięgnął do środka wyciągając komórkę>