<Wchodzi powoli rozglądając się dookoła>

Tyle wspomnień powiązanych z jednym budynkiem...<Mruczy cicho do siebie i idzie dalej>

<Schodzi do piwnicy, nagle skręca w lewo i wchodzi do małego pokoju, w którym stoi pusta trumna>

Wreszcie w domu <mówi z ulgą>
Może tym razem nikt mnie nie wyrwie z mojego snu <uśmiecha się, chcąc poprawić sobie humor>

<Kładzie się w trumnie, słychać zatrzaskujące się wieko>

Można powiedzieć, że to mój dom <mówi ze złością, gdyż przerwano mu odpoczynek>

Czego tu szukasz? <pyta spokojnie, w jego głosie słychać znudzenie>

To długa historia...

Dasz mi wreszcie odpocząć?

<myśli:"Kto do jest do licha?! Przynajmniej mnie wreszcie zostawił">

<Zasypia>

<wchodzi do budynku i podchodzi do trumny>
<siada i opiera się o nią>

<wstaje i uchyla delikatnie i bezgłośnie wieko, widząc śpiącego Vincenta wychodzi>

<Wieko nagle się otwiera>
<Vincent wychodzi i rozgląda się po pomieszczeniu>

Kaena...?

<Wychodzi z rezydencji>

<wchodzi do podziemi i siada pod ścianą>

<Wchodzi do rezydencji>
Ahhh... Wreszcie w domu...
<Schodzi po schodach do podziemi, widzi Kaene>
Witaj <uśmiecha się> A co ty tutaj robisz? <patrzy pytająco>

<patrzy na niego>
Nie miałam dokąd pójść...

<Patrzy zdziwiony>

Wybrałaś ciekawe miejsce <rozgląda się po mrocznym pomieszczeniu>

<uśmiecha się>
pasują do mojego charakteru
<rozgląda się>

Powinnaś zacząć cieszyć się życiem... Widziałaś jaka dziś piękna pogoda?

tak...
kto powiedział, że się nim nie ciesze?

Skoro tak mówisz <uśmiecha się>

<podchodzi i siada obok niej>

Jak Ci minął dzień?

<uśmiecha się i opiera głowę na jego ramieniu>
Nie tak źle. A Tobie?

Bywało lepiej, ale nie jest tak tragicznie... <Głaszcze ją po głowie>

Coś szczególnego? <pyta>

Nie... Tylko ostatnio znów wydzwaniają do mnie ludzie z ShinRy... <wzdycha>

Ale nie mówmy już o tym... <obejmuje ją ramieniem i się uśmiecha>

<patrzy na niego zdziwiona po czym przytula się>

Chodźmy gdzieś <spogląda na niego i uśmiecha się>

Co proponujesz? <patrzy na nią wesoło>

Hm... <zastanawia się> Po prostu przejdźmy się <uśmiecha się>

No dobrze, może przejdziemy się po łące w Midgar?
Wiem, że to dość zanieczyszczone miasto... Ale tam jest naprawdę bardzo cicho i pięknie <uśmiecha się szeroko mocniej ją ściskając>

Chętnie <uśmiecha się radośnie>

Chodźmy więc <Wstaje i podaje jej rękę>

<wstaje i podchodzi do niego>
A więc prowadź
<uśmiecha się>

<Wyprowadza dziewczynę z pomieszczenia, idzie w stronę Midgar>

<Wchodzi ze spuszczoną głową>
<Siada na swojej trumnie>
Tifa... <Głęboko się zamyśla>

<Podchodzi do budynku i zaczyna schodzić po schodach wolno i niepewnie>

<Słyszy czyjeś kroki, jednak nie reaguje na to i pozostaje w bezruchu>

<wchodzi cicho i niepewnie patrzy na Vincenta>

<Podnosi na nią wzrok. W jego zimnych oczach widać obojętność>
<Spusza głowę w dół>

Mogę? <pyta cicho>

<Znów podnosi na nią wzrok>
<Po chwili ze zrezygnowaniem kiwa potakująco głową, po czym jego wzrok znów pada na ziemię>

<patrzy na niego zmartwiona i siada obok>
Vin...
Proszę...

<Patrzy na nią ze smutnym wyrazem twarzy>

<patrzy na niego i próbuje znaleźć sposób by go rozweselić>

Powiedz mi.. Co ja mam zrobić? <Opuszcza głowę>

Uśmiechnąć się...
Proszę... Wymyślimy coś...

<Wzdycha ciężko> Masz jakiś pomysł?

<delikatnie kładzie mu rękę na ramieniu>
Pogodziłyśmy się przecież, prawda? <próbuje się uśmiechnąć>

Tak... ale zdaje mi się, że na tym się nie skończy... <Spuszcza głowę>
A nie chcę jej skrzywdzić zostawiając ją ot tak...

Musimy z nią po prostu szczerze porozmawiać... <patrzy na niego poważnie>
Jest moją przyjaciółką... Powinna to zrozumieć...

Wiem, ale...
A może dajmy sobie ze sobą na razie spokój? Nie bądź zła... Po prostu chcę dla nas dobrze...

<patrzy na niego smutno po chwili odwraca wzrok>

To tylko propozycja... <Spuszcza znów głowę>

<wciąż patrzy w bok>

<Wstaje powoli> Chyba pójdę ją odwiedzić...

<mruczy coś cicho i kiwa głową, widać, że nie jest zadowolona>

Słuchaj... tylko tak będziemy mogli coś załatwić... Przepraszam Cię za to wszystko... <Wzdycha ciężko i udaje się w stronę drzwi>

<patrzy na niego smutno i siada zmęczona przy trumnie>
Vin?

Hmmm? <Zatrzymuje się na chwile>

Pamiętaj...
wciąż Cię kocham...
<mówi cicho i odwraca wzrok>

Ja z nią porozmawiam <mówi cicho i wychodzi>

<Stoi jeszcze chwilę, po czym wzrusza ramionami>
Muszę się czegoś napić... <mruczy do siebie i wychodzi>

<Wchodzi do pomieszczenia i kładzie się w trumnie>
Nie miejcie mi tego za złe... <Wzdycha i zamyka wieko>

*wchodze do srodka i sie rozgladam* eh dziwne miejsce

*wchodze głebiej i widze trumne* hmmm co tu robi trumna zobaczmy co jest w srodku *podchodze do niej i powoli podnosze wieczko*

*zdjełam wieko i zrobiłam wielkie oczy*  Vincent! *szturchnełam go lekko w ramie*

<Otwiera wolno zimne oczy>
<Dostrzega Yuffie, więc lekko się podnosi>
No tak... Nigdy nie dacie mi spocząć w spokoju...

*robie zmieszana mine* no bo....

<Patrzy na Yuffie obojętnie>
Nie bój się, nic się nie stało... <Kładzie rękę na rozpalonym czole>

A co ty tutaj robisz ??? *spojrzałam na pomieszczenie a potem na niego* Cos Ci sie stało??

<Rozgląda się po pomieszczeniu>
Przychodzę tu w trudnych dla mnie chwilach... <Na twarzy pojawia się grymas, jakby nagle sobie coś przypomniał>
Nie martw się, nic mi nie jest... Po prostu muszę odpocząć....

To ja moze pujde *powiedziałam ze smutna mina* a mam pytanie

Odchodzić nie musisz, jeśli Ci zależy na posiedzeniu przy mnie...
Jakie pytanie?

Chodzi o Sephirotha przeciesz on niezyje Prawda?? to co robił w lesie?? *zapytałam siadajac na czyms*

<Jego wyraz twarzy drastycznie się zmienia>
Sephiroth... <zamyśla się>
Ostatnio mówił, że nie odpuści... czyż nie?
<Milczy przez chwilę>
A odpowiadając konkretnie... Zdaje mi się, że Shaira maczał w tym palce...

Hmmm tak myslisz? *zaczełam zastanawiac sie nad tym co powiedział*

Nie wiem... Mam nadzieję, że na razie nie będziemy musieli interweniować...
Ale gdy go widzieliśmy w lesie... Wyglądał na zmienionego... <Zastanawia się>

to znaczy?? widziałam go przez chwile i nie zbyt wiem czy sie zmienił*spojrzałam mu w oczy*

Nie wiem co o tym myśleć...Mam tylko nadzieję, że nie będziemy musieli znów z nim wojować <Odwzajemnia spojrzenie>

Mniejmy taka nadzieje, ale jak by cos było nie tak to na mnie zawsze mozna liczyc *usmiechnełam sie ciepło*

<Odwzajemnia lekko uśmiech>

dobra chciałes odpoczac wiec juz Cie dzisiaj nie bede meczyc swoja obecnoscia *usmiechnełam sie lekko i wstałam*

Nie męczysz... <Odwzajemnia uśmiech>
Poza tym, jesteś na tyle szczupła, że znajdzie się tu miejsce i dla Ciebie... <uśmiecha się do niej>

hehehehe dzieki ^^ *usmiecham sie nadal*

hmmm mowiac szczerze to tylko raz z nim rozmawiałam wiec niezbyt dobrze go znam * usiadłam na krawedzi trumny*

Hmmm... Dziwny gość... <Zamyśla się>
Omg.. Chyba zrujnowałem mu dziś mieszkanko...

No troche dziwny. *zdziwiłam sie* jak to mu zrujnowałes ?? dlaczego ??

Przypadkiem byłem u niego i coś mu rozwaliłem... <Stara sobie przypomnieć>

*zasmiałam sie cicho* kazdemu sie zdarza

Chyba się nie obrazi...

miejmy nadzieje ze nie *usmiechnełam sie ciepło* a tak pozatym zauwarzyłam ze ostatnio dzieje sie cos z Toba nie tak *spojrzałam w bok* nie mysl ze dam ci przejsc na strone zła , nawet jakbys miał mi cos zrobic

<Patrzy na nią ze zdziwieniem>

*spojrzałam na niego* No co martwie sie o przyjacioł i niechciałabym aby ktos z nich było wrogiem

Na stronę zła? Co Ci znów do głowy przyszło?

hmmm sama nie wiem *usmiechnełam sie* to moze ze zmeczenia

<uśmiecha się> O mnie się nie martw.
Nawet jeśli coś ze mną się stanie... To przyjaciół nie skrzywdzę. <Puszcza jej oczko>

*usmiecham sie lekko* cieszy mnie to

<Odwzajemnia uśmiech>

*zasłoniłam usta dłoniom i ziewneła* sorki zmeczona jestem juz, wiec chyba pujde znow spac w lesie

W lesie? Mogę Ci moją trumienkę odstąpić

Nie no spij ty w niej mi tam w lesie dobrze sie spi ^^ *usmiecham sie*

Zaziębisz się i co będzie? A tu nawet Ci swojego płaszcza ustąpić mogę <Śmieje się>

No ale ty gdzie bedziesz spał?? *spojrzałam na niego rowniez sie smiejc*

Posiedzę przy Tobie... Z resztą, nie potrzebuję odpoczynku...

jestes pewny?? bo z tego co pamietam to Cie obudziłam

<uśmiecha się> Tak, jestem pewny

hmmm no dobra ale jak byłbys zmeczony to mnie obudz do Cie puszcze ^^

Hah, śpij dobrze

Dobranoc *kłade sie i po jakims czasie zasypiam*

<Siada przy niej i patrzy na nią troskliwie>
I jak tu można się starać zamknąć na ludzi... <Wzdycha do siebie, po czym zaczyna drzemać>

*budze sie i podnosze do pozycji siedzacej* eh Ciekawe jak dlugo spałam *spojrzałam w strone spiacego Vincenta*

<wchodzi zauważa Yuffie Kisaragi i Vincenta kładzie koło vincenta list>
,,Wiem że dawno się nie widzieliśmy ale
mam na dżieje  że mnie pamiętasz.
Mianowicie szukam pracy jeśli masz dla
mnie jakieś zajęcie .Za pare grosza je spełnie.

Dzięki za wysłuchanie Selene

<Otwiera oczy>
Nie wiem jak długo, ale wyglądałaś wtedy naprawdę słodko <uśmiecha się lekko do niej, po czym podnosi i czyta list podrzucony przez Selene>

dzieki ^^ *zarumieniłam sie lekko*

<Uśmiecha się tylko, po czym znów czyta list>
Hmmm... Kolega pracy szuka...

a kto to taki ?? *siadam na krawedzi trumny*

<Spogląda na nią>
Sam nie wiem. Mówi, że pochodzi z innego wymiaru...

Aha *usmiechnełam sie*

Jestes głodny ?? moge isc i Ci cos przyniesc

<Patrzy na nią ze zdziwieniem>
Naprawdę aż tak stary jestem, byś musiała mi usługiwać? <śmieje się do niej>

*usmiecham sie* Pytam sie tylko bo ja jestem głodna wiec jak bede szła po jedzenie to Tobie tez moge przyniesc ^^ *pokazuje mu jezyk dla zartow*

Ja nic nie chce... Ale mogę się z Tobą przejść, albo Cię nawet z tego wyręczyć.

Hmmm to jak wolisz idzesz ze mna czy ty idzesz sam?? *zapytałam wstajac*

Tym razem zrobimy po twojemu...

mowiac szczerze to *zastanowiła sie* mozemy isc razem ^^ *usmiechneła sie*

Chodźmy więc <Wstaje>

*ide w strone wyjscia*

<Wychodzi za Yuffie>

Chodz do baru tam tez mozna zjesc *usmiecham sie i ide*

<Uśmiecha się i wychodzi>

<Wchodzi do pomieszczenia>
<Rozgląda się chwilkę, po czym wchodzi do trumny i zamyka wieko>

<wchodzi po woli i schodzi na dół>

<siada naprzeciwko trumny i zamyka oczy>

<myśli o czymś i wstaje>
Hm... nie będę mu przeszkadzać...
<wychodzi zaciskając pięść>

*wchodzi do pomieszczenia i przygląda się trumnie z charakterystycznym, lekkim uśmieszkiem na twarzy*

<wchodzi ponownie i podchodzi do trumny>

<odsuwa delikatnie wieko>

<przesuwa zimnymi palcami po gładkim policzku Vincenta>

<Budzi się, ale nie otwiera oczu>
Wy nigdy nie dacie mi odpocząć... Czyż nie?

Nie... Chyba nie...
<uśmiecha się dotykając mu warg>

<Zmienia pozycję na siedzącą>
No trudno... <Wzdycha>
Co u Ciebie?

Nudno...
<uśmiecha się>

<Odwzajemnia lekko uśmiech>
Na zewnątrz jest już noc?

Eh...
<zamyśla się>
Nie jestem pewna...
<patrzy na niego>
Trochę trudno mi się skupić jak nie ma Cie w pobliżu
<uśmiecha się>

<uśmiecha się tylko>

<patrzy na niego>

<Patrzy jej w oczy>

O czym myślisz?
<pyta uśmiechając się>
Nie chce czytać bez pozwolenia

Możesz zajrzeć... Ale nie wytrzymałabyś tam długo... <Wzdycha>
Czasem nie mam ochoty dłużej żyć... <Kładzie się znów w trumnie ze zrezygnowaniem>

<patrzy na niego z niepokojem>
Vin?

Ahh.... Nie przejmuj się tym...

<przytula się do niego>

<Patrzy na nią smutnym wzrokiem>
<Wzdycha lekko i obejmuje ją swoją ręką>

Vin?

Hmmm?

<patrzy mu w oczy po czym kiwa przecząco głową>
już nic...
<przytula się mocniej>

<zamyka oczy i "odpływa">

<Tuli ją nadal jednym ramieniem>

<otwiera oczy i przygląda mu się>

<Odwzajemnia spojrzenie>
Ostatnio małomówna się zrobiłaś...

Tak... Nie wiem co mam mówić <uśmiecha się>

Masz mnie już chyba dosyć... <uśmiecha się>

Wręcz przeciwnie <uśmiecha się i całuje go delikatnie w kącik ust>

Przejdziemy się gdzieś? <Pyta niepewnie, chcąc zmienić temat>

Z chęcią
<uśmiecha się>
I nie zmieniaj tematu
<śmieje się radośnie>

<Krzywi się lekko, widać po nim zakłopotanie... Jakby towarzystwo Kaeny go w tej chwili męczyło>
A dokąd chcesz iść? <zmienia temat>

<zasmuca się>
Przejść się... może po lesie?

No to chodźmy... <Wstaje ze zrezygnowaniem>

<patrzy na niego smutno i też wstaje>
Czy coś się stało?

Nie, nic... chodźmy już... <Udaje się wolno w stronę wyjścia>

<podchodzi do niego i łapie za rękę>
<wychodzi>

Vincent zszedł schodami do biblioteki i rozejrzał się po pomieszczeniu. Wokół było ciemno i zimno. Jedyne światło dawała niewielka świeca, stojąca na starym, drewnianym biurku. Ściany zastawiały regały z zakurzonymi księgami. Mężczyzna sięgnął po jedną z nich i zaczął ją czytać. Co chwila mamrotał coś do siebie i sięgał po kolejne poematy.
Po kilku godzinach w pomieszczeniu rozległ się złowieszczy śmiech. -Szykujcie się na mój powrót... rzekł do siebie i wyszedł z rezydencji.